Güle güle Ahmet Hamdi GÖRKAŞ (SAYGI VE RAHMETLE)
Değerli dostlar, Hayat devam ederken günün yorgunluğu, Ramazan ayı nin güzelliği Ramazan orucunun etkisi ile iftar sonrası bir telefon, Değerli bir insan bir büyüğümüzun vefat haberini veriyordu."Dedem vefat etti."
Herzaman olduğu gibi üzülüyorsun, Ne kadar da Tanıdık olsa, yakinen tanımak, insanların sıcaklığını hissetmek, Hissettirmek baska bisey, hal böyle olunca biraz daha üzülüyorsun. Onların Dedesi, bizim Sevdiğimiz saygı duyduğumuz, gördükçe hal hatır sorduğumuz, bakışı, gülümsemesi ile o insan Rahmani Rahime kavuşan Ahmet Hamdi GÖRKAŞ.
Onu ilk 1985 li yillarda tanımıştım. Simdiki Tarım kredi kooperatif inin karşısındaki Karaağaç kavşağı nin köşesindeki kara örtü bir bakkal dükkanında şapkası, Kulağında eksik olmayan kurşun kalemi ve esas buraya dikkat veresi defteri ile hafizamda hala.
Buraya dikkat dedim, niye derseniz Ahmet Hamdi GÖRKAŞ, veresiye defterini Osmanlica harf ve sayılarla yazardı. Hesabı kendisi yapardı. Geçmişe bağlı bir yasayan efsaneydi aslinda. Eski yazıydı ama Yazisi ve alışverişi baska bir insandı.
O zamanın süper marketiydi. Eve, İş yerine, fabrikaya, ocağa alışverişler ondan yapılırdı.
Böyle böyle yillar geçti. Dükkanı aile bireyleri yine devam ettiriyor,
Bazen yine görüyordum, Mavi yeleği ve bastonu ile Ahmet emmi nasisin, dedigimde gulerek iyiyim derdi.
Birkac gün oncede sormuştum, iyi evde dedilerdi. Bu gece, artık nasip bitmiş, oda artık yorulmuş, Bırakıp gitmiş Ahmet emmi, Güle güle git Ahmet emmi, Allah Rahmet eylesin.
Mekanın Cennet olsun.
Seni, senin gibi degerli insanlar unutulmaz,Bir devrin insanı oldun, paralı parasiz cok kişiyi taşımışsın dir. Allah bilir...
Saygı ve Rahmet le Ahmet Hamdi GÖRKAŞ....